வேர்வை கவிதையடா (6)

விடுமுறை எடுப்பதாய் விண்ணப்பம் எழுதி   முடிப்பதற்குள் கூந்தல் முடித்திடுவாள் இரண்டுதரம்! *** அவசரமாய்க் கொறித்த அரிசிச் சோறு வயிற்றைப் பிசைய,   வழக்கம்போல் மாத்திரையும் மயக்கம் கிளப்பிவிட,   கண்கள் இருள்சூழ கையிரண்டும் தளர்ந்துவிழ,   சொந்த இடத்தில் சூடுபட்ட அனுபவத்தில் நெஞ்சம் புண்ணாகிக் கடைவிழியில் நீர்நிறைய   நெற்றிப் புருவத்தில் நெல்மணியாய் வேர்வை வர,   கன்னக் கதுப்பில் கோலமென வேர்வையிட,   இரண்டு கரத்தினின்றும் ஆறாய் அது ஒழுக,   முதுகுச்சட்டை முழுதாய் நனைந்துவிட,   காலிரண்டும் ஈரமிட, சேலை வழிதடுக்க,

நின்றாள்! வியர்த்து நின்றாள்!   வேர்வை மழையதனில் வேதனைக் குளத்தினிலே நின்றாள்! *** காதலிளம் கன்னியரின்   கூந்தல் கவிதை, குறுவிழிகள் தாம் கவிதை, கொங்கை கவிதையென்று   குறிப்பெடுத்தீர், இதோ,   வேர்வை கவிதையடா! வேதனைகள் கவிதையடா! நெஞ்சில்   சொல்லாமல் நின்ற சுமையெல்லாம் கவிதையடா!   பார்வை ஆழமெனில் பார்ப்பதெலாம் கவிதையடா!   பாதையெலாம் கவிதையடா, பாவையரின், மங்கையரின்   ஒவ்வோர் அசைவும் உயிருள்ள கவிதையடா!   (மார்ச் 28, 1991 ல் எழுதியது) © Y.Chellappa Email: chellappay@yahoo.com

 

குறிப்பு:எனது இன்னொரு வலைப்பூவான செல்லப்பா தமிழ் டயரி படித்தீர்களா?