தீபாவளிக் கவிதை – சற்று முன்னதாகவே!

நரகாசுரன் வாழ்க

அரக்கனவன் நர காசுரன் – முன்பு

ஆண்டிருந் தானாம் நாட்டிலே
அறம்புரி வோரை வெருட்டியே – தன்னை
அண்டினபேரைத் துன் புறுத்தியே

இருந்திடும் வேளையில் தேவனாம்- கண்ணன்

எழுந்தரு ளிப் போர்க் களத்திலே
அரக்கனை வென்றுடல் வீழ்த்தினான்- அந்த
அரக்கனும் சாகையில் கூறினான்:

“கண்ணனே என் பிழை எண்ணினேன் – உன்

கைகளி னால் விழிப் பெய்தினேன் – இந்தச்
சின்னவன் சாவதும் இன்பமே! – உன்றன்
செந்தழல் பாதத்தில் நின்றுமே! – இனி

மண்ணினில் யாவரும் இந்தநாள் – தன்னை

மகிழ்ந்து கொண்டாடியே போற்றுக! – என்றும்
புண்ணிய ‘தீபா வளி’யெனப் – பெயர்
புனைந்துமே இந்தநாள் வாழிய!”
**

உண்மைக் கதையிது ஆகுமோ? – இல்லை

   ஒப்பனை ஏற்றிய சாயமோ? – இதைச்
சொல்ல வல் லோர்கள் யாவரோ? – எவர்
   சொன்னாலும் உண்மை மறையுமோ?

‘தீபாவளி’ என்ற சொல்லிலே – மனம்

   தீபச் சுடராக மின்னுமே! – தினம்
தீபாவளியென வந்திடின் – நம்
  சின்னக்குழந்தைகள் துள்ளுமே! – இந்தத்

  தீபத்திருநாள் தோன்றிடச் செய்தவன்

  தீயவனாயினும் கும்மியடி- நர
  காசுரன் வாழ்கெனக் கும்மியடி!
***

மெல்ல மெல்ல இருள் போகவும் – ஒளி

    மெல்லக் கிழக்கினில் காணவும்
முந்தை இரவினில் கண்விழித்தே – பணி
   முற்றும் புரிந்திட்ட அன்னையும்

 செல்லக் குரலிட் டெழுப்புவாள் – பிள்ளை

     சின்ன இளமுகம் வருடுவாள்
துள்ளி எழுந்தவன் பாதி உறக்கத்தில்
     தூங்கிட மீண்டும் முயலுவான் – இவள்

செல்ல மொழியினில் ஏசுவாள் – வெடிச்

     சத்தங்களைத் துணை கோருவாள்  - புதுச்
சட்டையும் உண்டென்று கூறுவாள் – இவன்
    சட்டென்று துள்ளி எழுகுவான் – கண்ணில்

பாதிக் கனவுகள் பாதி விழிப்புகள்

பார்ப்பது தான் என்ன இன்பமே! – இந்தத்

   தீபத்திருநாள் தோன்றிடச் செய்தவன்

   தீயவனாயினும் கும்மியடி- நர
   காசுரன் வாழ்கெனக் கும்மியடி!
***

எள்ளில்வரும் ஒரு எண்ணெய் வரும் – இவன்

   சின்ன உடலினில் மெல்ல விழும்
அன்னைவிரல் வரும் மெல்லத்தொடும் – பின்
   அழுத்திவிடும், கை வழுக்கி விழும்!

சொட்டும்துளி ஒரு கண்ணில் விழும் – அதைத்

   தொட்டவிரல் இன்னும் எண்ணெய் தரும்!
கொட்டும் கண்ணீருடன் குளிக்க வரும் – சிகைக்
   காயின் நெடியது தானும் வரும்!

எண்ணெய்க் குளியலை விட்டெழுந்தால் – இவன்

எய்துவதே பே ரின்பமடா! – இந்தத்

   தீபத்திருநாள் தோன்றிடச் செய்தவன்

   தீயவனாயினும் கும்மியடி- நர
   காசுரன் வாழ்கெனக் கும்மியடி!
***

கன்னங்கருத்ததோர் மண்ணிருந்தே –வரும்

  வெள்ளைப் பருத்தியும் ஆலையிலே
கன்னம் கறுத்தவர் தொட்ட உழைப்பினில்
  வண்ணப் புத் தாடையாய்ப் பூத்து வரும்!

பச்சை இலைகளைத் தின்றுமிழும் – புழு
  பாருக்கெல்லாமே பட்டு தரும்!
வெள்ளி இழைகளைக் கத்தரித்தே – உடன்
  நெய்திடச் சேலையும் தான் பிறக்கும்!
 
காவிரி பாய்கிற ஊர்களிலும் – எங்கள்
  காஞ்சியிலும் சேலம் கூடலிலும்
பூவிரிக்கும் பட்டுச் சேலையின்றேல் – ஒளி
  பூத்திடுமோ,தீ பாவளியில்? – அந்தப்

பட்டுதரும் தொழி லாளர்கள் வாழ்வினில்

பரவட்டும் ஒளியென்று கும்மியடி- இந்தத்

  தீபத்திருநாள் தோன்றிடச் செய்தவன்

  தீயவனாயினும் கும்மியடி- நர
  காசுரன் வாழ்கெனக் கும்மியடி!
***

மெல்லத் தெறிக்கின்ற ‘கேப்’ வெடியும் – விண்ணில்

  மேல்வெடிக்கின்றதோர் ‘ராக்கெட்’டும்
கண்ணைத்திருடும் வண்ண மத்தாப்பும் – நம்
  கால்தொட்டுச் சிரிக்கின்ற ‘சக்கர’மும்

யானைவெடிகளும் ‘பாம்பு’ம் ‘அணுகுண்டு’ம்

  யாரும் பிடிக்கின்ற ‘சாட்டை’யதும்
தானும் வெடிக்கவே தாவியழும், அன்னை
  தோளினில் சாய்ந்த இளங்குழந்தை!
 
பட்டுக்கரங்களில் பட்டாசை – சின்னப்
  பையன் எடுத்ததைத் தீக்கொளுத்திப்
‘பட்’டென ஓசையில் காதுகள் பொத்தியே
  பார்க்கின்ற இன்பமே இன்பமடா! –இந்தச்
 
சின்ன வெடிகளை மத்தாப்பு வாணங்கள்
செய்தவர் வாழ்கென்று கும்மியடி – எங்கள்
சிவகாசி வாழ்கென்று கும்மியடி – இந்தத்

  தீபத்திருநாள் தோன்றிடச் செய்தவன்

  தீயவனாயினும் கும்மியடி- நர
  காசுரன் வாழ்கெனக் கும்மியடி!

(குறிப்பு: 1991- இல் தீபாவளியன்று தில்லி வானொலியில் வெளியானது. என் மகனுக்கு ஐந்து வயதாக இருந்தபோது தீபாவளியன்று அவனுடைய நடவடிக்கைகளை அனுபவித்து எழுதிய கவிதை. மினியாபோலிஸில் இருந்து இன்றும் அவன் ரசிக்கக்கூடும்.).

 © Y. Chellappa

Email: chellappay@yahoo.com