காசி யாத்திரை (இன்னொரு தீபாவளிக் கவிதை)

பனிகொழுத்த இமயமதில்

நடனமிடும் ஈசனவன்

முடிதனிலே அடைந்திருந்தாள் நங்கை  - அவள்

முழுப்பெயரோ புனிதமுள்ள ‘கங்கை’ – அதை

விடமுடியாத் தாகமுடன்

ஒருமனதாய்த் தவமிருந்து

புவிதனிலே பகிரதனாம் பிள்ளை – கொண்டு

புயலெனவே தவழவிட்ட எல்லை...!  (1)

 

‘காசி’யெனும் புனிதநகர்

காசினியில் உயர்ந்ததுவாம்

சாத்திரங்கள் சொல்லுகின்ற பாடம் – அதில்

காலெடுத்து வைத்தவர்க்கும் யோகம் – அங்கே

மாண்டவர்கள் மீண்டுவந்து

மண்ணினிலே பிறப்பதில்லை

மறைந்திடுமாம் பிறவியென்னும் வேடம்! – என

மந்திரங்கள் சொல்லுமடா நாளும்!  (2)

 

நீதியுடன் இருந்தாலும்

நியாயமுடன் நடந்தாலும்

மானிடரின் வாழ்வினிலே ‘பாவம்’ – எந்த

வகையினிலும் சேர்ந்துவிடும் நாளும் – அது

வாய்மொழியில் தான்வருமோ

வசைமொழியில் தான்வருமோ

ஊரிழுக்கும் தேரேனவே ஓடும் – ‘பாவம்’

நீயிருக்கும் திசையினிலே சேரும்!  (3)

 

 

பாவமது எந்தவகை

பழையதுவா புதியதுவா

யாவுமிந்தக் காசியதில் போகும் – கங்கை

யாற்றினிலே மூழ்கியதும் சாகும் – இனி

மீதமுள்ள வாழ்க்கையதில்

நூறுபிழை செய்தாலும்

பாவமது சேராதாம் உன்னை – கங்கை

பாகிரதி செய்வாளாம் நன்மை!  (4)

 

பாவமதை நாமுமினிப்

போக்கிவிட வேண்டுமெனச்

சுற்றமுடன் சென்றிருந்தேன் நானும்- காசி

சுற்றிவந்து பார்வையிட்டேன் நாளும் – அதைச்

சொல்லவந்தால் வார்த்தையிலே

உள்ளம்வெந்து போகுதடா

உண்மைநிலை எண்ணிவிட்டால் கூசும் – நெஞ்சம்

உருகுதடா, உதடுமட்டும் பேசும்! (5)

 

ஈசன்முடி மேலிருந்து

இறங்கிவந்த கங்கைநதி

ஓடிவரும் பாதையிலே தானே – காசி

ஊர்க்கழிவும் சேருதடா நாளும் – மெல்ல

நீரினிலே நாமிறங்கி

மூழ்கியெழும் போதினிலே

நாறுதடா காலடியில் சேறும் – அதற்குள்

நாலுபக்கம் கூட்டம்வந்து சேரும்! (6)

 

பாவையர்கள் ஆடைகளை

மாற்றுகின்ற வேளைதனைப்

பார்த்திருக்கும் கூட்டமொன்றும் உண்டு – கங்கைப்

படித்துறையில் சூழ்ந்திருக்கும் நின்று – வந்த

யாத்திரிகர் உடைமைகளைக்

காத்திருந்தே கொள்ளையிடும்

காசியிலே பாவமில்லை என்றால் – இந்தக்

காசினியே பாவமில்லை யன்றோ? (7)

 

செத்தவர்கள் மேனிதனைப்

பட்டுத்துகில் போர்த்திவந்து

வைத்திருப்பார் வரிசையிலே பார்த்தோம்  - அனல்

வைப்பதற்குக் காத்திருப்பார் பார்த்தோம் – கொண்டு

வைத்துவிட்டுப் போனவர்கள்

கண்மறைந்து போனவுடன்

பாதியிலே தூக்கிடுவார் பிணத்தை – கங்கைப்

பாய்ச்சலிலே வீசிடுவார் நிணத்தை! (8)

 

காசியிலே போனவுயிர்

சொர்க்கமதைச் சேருமென்று

கனவுகண்ட மேனியிலே தானே – கங்கை

யாற்றினிலே நெருப்பினிலே தானே – புதுப்

பாவமெல்லாம் தான்படிந்து

பாசியுடன் போட்டியிட்டு

மீனினங்கள் உண்ணும்உண வாகும் – மிச்சம்

மீந்தவுடல் மிதந்தபடி சாகும்! (9)

 

முன்னோர்கள் வானுலகில்

தள்ளாமல் வாழ்ந்திடவே

சடங்குகளைச் செய்திடவும் கொள்ளை – கொள்ளை

காசுபணம் வேண்டும், பகல் கொள்ளை! – இதைக்

காண்கையிலே மானுடத்தைக்

கண்டாலே வெறுப்புவரும்!

என்னசுற்றம்  என்ன இது பிள்ளை – அட,

ஏனிதற்கோர் விடிவுஇங்கே இல்லை? (10)

 

என்றுமனம் சொல்லிடினும்

எண்ணமிட்டால் கங்கைநதி

என்னபிழை செய்ததிங்கே சொல்வீர்! – மனிதன்

இட்டபிழை அத்தனையும் என்பேன்! – கங்கை

அன்றுமுதல் இன்றுவரை

தன்கடமை செய்தபடி

ஆடிவரும் ஓடிவரும், பாடி – காசி

யாத்திரையைத் தேடிவரும் கூடி!  (11)

 (தில்லி வானொலியில் 30-6-1990 அன்று ஒலிபரப்பான கவிதை).

****
© Y.Chellappa
Email: chellappay@yahoo.com. Ph. 044-67453273